Ik weet niet hoe het bij jullie aan tafel gaat, maar hier is het avondeten hét moment om naar ieders verhalen van de dag te luisteren en de plannen voor de rest van de week te delen. Het is het enige moment – behalve het gezamenlijke zondagmorgenontbijt dat Nadja en ik met hand en tand verdedigen – dat we als gezin ‘rustig’ bij elkaar zitten, telefoons aan de kant, televisie uit.

Het woord rustig heb ik bewust tussen aanhalingstekens gezet, want daar wil ik het even over hebben. Want, hoe gaat dat bij jullie? Natuurlijk prediken wij het: ‘op je beurt wachten en elkaar laten uitspreken’ maar aangezien interesses en leefwereld ver uit elkaar liggen, is dat in praktijk best lastig.

Bij ons aan tafel heeft iedereen een vaste plek, Jay zit tegenover mij en Nadja staat met haar rolstoel tegen de korte kant van de tafel. En dan gaat het er vaak als volgt aan toe:

Jay: ‘We hebben het op de Erasmus nu over het psychologisch klantprofiel.’

Ik luister geïnteresseerd terwijl ik bewust wat naar hem toebuig over tafel om mijn belangstelling kracht bij te zetten, want Nadja trekt ondertussen aan mijn hand.

Nadja: ‘Mam…. Mahám! Wat had juf Mirjam aan?’

Het is de bedoeling dat ik iedere dag vraag wat juf Mirjam aanhad, zodat Nadja dat kan opsommen. Voor haar heel belangrijk. Eerst wrijf ik stiekem over haar hand om tijd te rekken, daarna onderbreek ik Jay even, want anders kan Nadja’s humeur zomaar kantelen. Timing is alles.

En zo schakel ik tussen verhalen over whisky en kleuren nagellak, tussen goede films en het recept voor wentelteefjes. Tussen een voorgenomen weekend weg naar Rome en welk muziekje er straks in bad aan moet en tussen gesprekken over maatschappelijke thema’s en een tekening voor meester Diderik.

Pas als ik – terwijl ze net allebei een hap nemen – zeg dat ze een verlanglijstje voor de decembermaand mogen maken, zijn ze even stil. Ik zie ze denken: wat zal ik vragen?

Zal ik van de gelegenheid gebruik maken en wat vertellen over míjn dag? Inwendig schud ik mijn hoofd, neem een hap en geniet in de ontstane rust van de smaken op mijn bord.