Vandaag (3 januari) is onze Nadja zestien jaar geworden. Sweet sixteen!
Normaal vergelijk ik haar nooit met een meisje van haar leeftijd, dat zou niet eerlijk zijn.
En het houdt me ook niet bezig, Nadja is niet gemiddeld, Nadja is haar heerlijke bijzondere perfecte zelf.
Maar eerlijk is eerlijk, vannacht in bed dacht ik aan nichtjes en dochters van vriendinnen. Wat doen meisjes van zestien?
Nadja heeft geen vriendje waar ze uren over zwijmelt en mee op haar kamer zit. Maar ze is wel verliefd. Op haar juf en op Wesley. Al jaren.
Nadja drinkt niet stiekem alcohol, hooguit een warme choco waar ze vervolgens vreselijk van gaat poepen.
Nadja spaart niet voor een scooter, ze heeft een Racerunner waarmee ze rondjes door het park crost.
Nadja zit niet op Insta of Snapchat, wel is ze heel behendig geworden op Teams.
Nadja maakt geen ruzie over te blote naveltruitjes, wel over broeken die ze niet meer aan wil. ‘Ik wil alleen nog maar jurkjes en rokjes, mam.’
Nadja kijkt niet naar influencers, dat is de juf. Draagt zij haar horloge rechts en haar armbandjes links, dan Nadja ook.
Nadja gaat niet stappen, maar heeft dagelijks haar eigen thuisdisco.
Maar er is ook overlap. Zo tut ze als een zestienjarige over haar nagels, haar en make-up en geniet ze van moeder-dochter dingen: winkelen, koken, tuttebellen.
Haar partijtje heeft ze woensdag al gehad, netjes coronaproof, met haar vrienden van de spelmiddag en natuurlijk werd er gedanst.
Lieve grote dochter, geniet van vandaag en maak er jouw jaar van.
Je maakt me zo ontzettend gelukkig!