Veel van Nadja’s leerdoelen hebben te maken met communicatie. Want, jezelf uitdrukken, verstaanbaar zijn en wederkerigheid: daarvoor zijn communicatieve vaardigheden vereist. In het sociale contact en in je mens-zijn is het mijns inziens belangrijker dan kunnen lopen.

Als praten lastig voor je is en mensen je regelmatig niet begrijpen, kan het een drempel worden letterlijk je mond open te doen. Dus, oefent Nadja met de logopediste om te telefoneren. Dan belt ze met de klas of thuis om iets te vertellen of door te geven. Bij de receptie, het winkeltje of de keuken op school leert ze vragen te stellen en te beantwoorden, ook als dat betekent dat ze een onbekende moet aanspreken. Dat is best spannend soms.

Mailen is ook communiceren en typen vindt Nadja erg leuk. Wekelijks mailt ze met de juf, opa en andere bekenden over wat haar bezighoudt. Ze is er behoorlijk vaardig in, blijkens de emoji’s die ze meestuurt en de automatische woordvorming helpt stiekem ook. Vanachter haar veilige bureau thuis is het minder spannend dan elders, dat bleek uit de mail die ze (zonder dat ik het wist) naar de klassenassistent stuurde, zie foto, maar ik vertaal het hier een beetje:

 

Hoi juf,

Ik wil – en mama wil dat ook – dat je mij elke woensdag om 12 uur een schone broek geeft. Je moet echt luisteren, anders heb ik steeds een natte broek en word ik boos en mama ook.

Liefs, groetjes Nadja

Wat eraan vooraf ging was dat Nadja de laatste tijd inderdaad vaak doorlekt. Ik had daar met school al contact over gehad. Waarschijnlijk heeft de luierfabrikant iets aan het elastiek om de benen veranderd, in ieder geval is het vrijwel dagelijks raak.

Toen ik het mailtje onder ogen kreeg, nam ik even contact op met die arme juf.

Ze schreef terug:

“Nou, het doel zelfstandig mailen heeft Nadja wel bereikt, ha ha. Ze gebruikt een aanhef, hoofdletters en behalve wat puntjes op de i sluit ze netjes af.”

Leerdoel behaald.