Vandaag (3 januari) is onze Nadja zestien jaar geworden. Sweet sixteen! Normaal vergelijk ik haar nooit met een meisje van haar leeftijd, dat zou niet eerlijk zijn. En het houdt me ook niet bezig, Nadja is niet gemiddeld, Nadja is haar heerlijke bijzondere perfecte zelf. Maar eerlijk is eerlijk, vannacht in bed dacht ik aan

En daar gingen we weer de lockdown in. Met een zee van thuisschooltijd voor de boeg. Een goede juf qua rekenen, taal en spelling zal ik nooit worden. Qua knutselwerkjes ook niet trouwens. Ik heb er geen geduld voor. De werkjes die Nadja mee naar huis krijgt zijn sneller af dan op school, ik jas

Dit jaar staat bij veel huishoudens de kerstboom een paar weken eerder. Wij wachtten – mede door de routines van Nadja – netjes tot 6 december, maar nu staat hij ook bij ons in volle glorie te schitteren. Ik geef het toe, ik hou van tradities en van de kneuterige gezelligheid die daarbij hoort. Omdat

Afgelopen zaterdag is Sint in Nederland aangekomen. Nadja was toen op logeerweekend, begeleidster Lillyan vroeg vooraf hoe en of Sinterklaas nog bij Nadja speelde. Goh, ik heb vorig jaar wel een laffe poging gedaan met zinnetjes als ‘Het is een mooi verhaal hè, Sinterklaas.’ Ik geloof zelfs dat ik heb gezegd dat ‘Sinterklaas wel ooit

Ooit schreef ik een blog over Wesley en Nadja. Ze zaten bij elkaar in de klas, de liefde was al een tijdje wederzijds en Wesley zei dat hij Nadja op het schoolplein een kusje ging geven. De juffrouw hield een oogje in het zeil, het ging allemaal keurig. Terwijl ze samen in de vogelnestschommel lagen

De appeltaart op de foto had op zijn zachtst gezegd nogal wat voeten in de aarde. Dat ging zo. Om de herfstvakantie leuk af te sluiten, opperde ik op zaterdag om op de laatste dag van de vakantie samen appeltaart te maken. Dat vond Nadja een leuk plan, alleen wilde ze het liever diezelfde dag,

‘Nadja leeft van maaltijd naar maaltijd,’ zegt haar broer Jay altijd. Daar heeft hij wel een beetje gelijk in. Van eten wordt ze altijd erg blij. Ze is dan ook een dankbare eter. Ze wordt bijna net zo blij van appeltaart als van een goed bord macaroni met pesto. Ja, bijna dan, hè. Omdat een

Het c-woord Wij hebben thuis de term ‘c-woord’ geïntroduceerd. Of liever, ik heb dat gedaan. Net als velen met mij word ik bij tijd en wijle moedeloos, chagrijnig en opstandig van alle (tegenstrijdige) berichtgeving rondom corona en bijbehorende paniek. Ik kon het woord niet meer horen, dus laste ik voor mezelf een nieuwsstop in en

‘Vandaag is een leuke dag,’ zegt Nadja blij terwijl ze als ontbijt een overgebleven appelpannenkoek van gisteren eet. Ze somt op: ‘appelpannenkoek, appel mee naar school én vanmiddag appeltaart bakken.’ ‘Én een appeltoetje, weet je nog?’ vul ik aan. Vanavond komen opa en oma eten, opa is een zoetekauw dus vandaar de taart en gepofte