Over Anne van Zwieten

Na het behalen van mijn HAVO en Schroevers diploma, ben ik als inkoopster damesmode aan de slag gegaan voor een keten in Amsterdam. Daarna ben ik mijn eigen kledingzaken begonnen, welke ik 16 jaar heb gehad. De problematiek na de geboorte van Nadja omtrent haar gezondheid en ontwikkeling, maakten dat ik mijn toekomstplannen moest bijstellen. Ik heb schrijfopleidingen gevolgd om me toe te leggen op een grote liefde van mij, schrijven. Iets wat ik al sinds mijn pubertijd doe. Door wat er op mijn pad kwam bij het leven met een zorgintensief kind en ook omdat ik graag maatschappelijk mee wilde blijven draaien, besloot ik Stichting Nadja op te richten. Dat brengt me van project tot project en de kinderen van de spelmiddag en anderen die daardoor op mijn pad zijn gekomen, geven me een enorme boost. Inmiddels werk ik sinds 2017 ook als redacteur en schrijfcoach. In september 2018 heb ik www.de-storyteller.nl opgericht met als hoofddoel het verzamelen van inspirerende, verbindende of verrassende verhalen van mensen.

Luister!

Veel van Nadja’s leerdoelen hebben te maken met communicatie. Want, jezelf uitdrukken, verstaanbaar zijn en wederkerigheid: daarvoor zijn communicatieve vaardigheden vereist. In het sociale contact en in je mens-zijn is het mijns inziens belangrijker dan kunnen lopen. Als praten lastig voor je is en mensen je regelmatig niet begrijpen, kan het een drempel worden letterlijk

We zijn eruit

Ik fiets met Nadja op de duo-fiets naar polderpark Cronesteyn. Een leuk rondje langs de vaart. Onderweg wijs ik haar op al het moois om ons heen, de bootjes, bloemen in haar lievelingskleur geel, de watertoren, lammetjes en ganzenfamilies. ‘Ja mooi,’ zegt ze lief maar afwezig. Ze heeft andere zaken aan haar hoofd. Zoals welke

Perfect

Het was een perfecte zaterdagmorgen. Nog loom van de slaap zonder wekker wakker worden, je nog eens uitrekken met de gedachte dat het zo’n heerlijk lang weekend is zonder al te veel plannen. Zo werd ik wakker, nou ja bijna en voor heel eventjes, want Nadja zet altijd een wekker, dat is ze nou eenmaal

Dat ook

Nadja’s tweede naam is Sunanda. Dat betekent: kind van de zon en dat past haar goed, want ze is meestal een zonnetje. En daar lezen jullie ook over. Over haar grapjes, haar belevenissen, haar ontwikkeling en ja soms over haar bokkige, eigenwijze kant. Waar ik nooit eerder over schreef, is over de driftbuien waarbij ze

Benen

Nadja’s benen … ze weten wat. Ik neem mijn hoed af voor wat ze al hebben meegemaakt en doorstaan. Ik som even op wat zo weer op mijn netvlies verschijnt als ik er even bij stil sta. De saturatiemeter op haar grote teen, dat toen nog een ieniemienie klein teentje was. Korte babybeentjes verstrengeld in

Even uitleven

Hebben jullie ook zo’n zin om even lekker los te gaan, uit je dak? Als een koe die voor het eerst de wei weer in mag, even gekke sprongen maken, de remmen los? Ik denk dat velen van jullie volmondig ‘Jaaaa!’ zeggen. Even uit de sleur van de saaie dagen die allemaal op elkaar lijken.

School

Nadja kan ondanks haar verstandelijke beperking heldere, concrete vragen stellen. Zoals deze: ‘Mama, waarom mogen de kleine kinderen wel naar school en ik nog steeds niet?’ Tot nu toe heb ik steeds geantwoord dat het van de minister-president niet mag, vanwege corona. Dat ze wel mag logeren omdat de logeerhuizen gewoon open zijn (let wel:

Proost

Nadja zwaait naar me vanuit een bootje op het water. Ze lacht en draagt haar favoriete lichtblauwe T-shirt met paard erop. De zon schijnt. Ik sta op de kant, met mijn voeten in het gras. Om me heen een groep vrienden op kleedjes, hapjes en drankjes in de hand. ‘Doei, mama,’ roept Nadja, terwijl ze

Doosje vrolijkheid

Nadja zit op de verrijdbare po-stoel die over het toilet past. Als ik haar kom halen om naar het bad te rijden, kijkt ze me onderzoekend aan. ‘Ben je moe? Of chagrijnig?’ Ik twijfel. Wat zeg ik haar? Dat ik wakker heb gelegen van de bestorming van het Capitool in Washington, dat ik net als

Vrijwilligersprijs 2020

We hebben de vrijwilligersprijs Leiderdorp 2020 gewonnen! Superblij met de erkenning en apetrots. In 2019 startten we met een nieuw project: kunst voor buitenruimtes, gemaakt door 'onze' jongeren. De kleuters van 10 jaar geleden, zijn inmiddels pubers en het moment dat zij hun plekje in de maatschappij moeten zien te vinden, komt steeds dichterbij.

Go to Top