Nadja logeert in de voorjaarsvakantie bij haar vaste logeeradres. Buiten dat ze daar net zo tuttenbelt met oogschaduw en nagellak, FaceTimen we vrijwel dagelijks en ontvang ik ook mailtjes: Lieve mama Morgen ga we koekjes bakken ook voor jouw Me buik is vol ik heb lekker gegeten Vis met sperziebonen, en gisteren andijviestamppot Nog 2.

Ik heb zitten dubben hoor, zal ik wel, zal ik niet … Uiteindelijk dacht ik: als ik jullie een eerlijk inkijkje wil geven in ons leven, hoort dit erbij. Bijna altijd lezen jullie hier vrolijke of hilarische stukjes over ons leven met Nadja. Vandaag krijgen jullie de andere kant. Omdat die er ook is. Een

Nadja ’s kamer is aan de straatkant, al een kwartier kijkt ze uit het raam. ‘Het is al drie uur geweest!’ ‘Ze komen zo, echt waar,’ sus ik. Ze, dat zijn Wesley en zijn moeder Jolanda. Ze komen voor het eerst op bezoek en dat mag ook wel eens, gezien het feit dat Wesley en

‘Dit doe ik maandag en dinsdag ook aan,’ zegt Nadja. Ze kijkt tevreden naar haar outfit: een lichtblauwe trui en het rokje dat ze van Jay voor haar verjaardag heeft gekregen. Eronder draagt ze een witte maillot met beenwarmers. ‘Dat is makkelijk aan en uitkleden voor zwemmen en gym, zonder knoopjes.’ Daar heeft ze gelijk

Een opgewonden gilletje klinkt door de babyphone, Nadja’s schaapwekker is op oranje geschoten, ze is wakker. Vandaag is een bijzondere dag: onze vrolijke pittige tante is vandaag jarig. Zeventien jaar, ongelofelijk waar blijft de tijd. Nog één jaar en dan is ze volwassen, voor die tijd moeten we ons inlezen en oriënteren en met haar

Meestal begint mijn eerste zin met Nadja, dit keer heeft opa Hans de hoofdrol. Opa Hans die rare hoedjes op zet en Nadja aan het lachen maakt. Opa Hans die elke donderdag komt eten, zijn hand op je been legt, het liefst je hand pakt, ook al mag dat nu niet. Opa Hans die twijfelt

Ik weet niet hoe het bij jullie aan tafel gaat, maar hier is het avondeten hét moment om naar ieders verhalen van de dag te luisteren en de plannen voor de rest van de week te delen. Het is het enige moment – behalve het gezamenlijke zondagmorgenontbijt dat Nadja en ik met hand en tand

Toen we zo’n vier jaar geleden onze duofiets kregen, voelde ik me de koning te rijk. Eindelijk kon ik  er langer en verder met Nadja op uit. Alleen dametje zelf was toen nog minder enthousiast. Al bij de tweede bocht was het ‘Mijn benen zijn moe.’ De optie benen stil houden, mama trapt, benutte ze

Vakantie is meer dan weggaan. Vorige week was Nadja een week in het logeerhuis, waar ze altijd enorm geniet zeker als er bekende vriendjes zijn. Wij gingen er zelf twee dagen op uit en bleven verder gewoon thuis, maar mán wat had ik het gevoel van vakantie: de tijd aan mezelf, geen schema’s (hoe laat

Wat was het een raar schooljaar. Maandenlang thuisonderwijs: vanachter een scherm naar de juf en klasgenoten kijken met – zeker in het begin – regelmatig frustratie. Niet verstaanbaar zijn, door elkaar praten, schermen of geluid dat hapert … Ach, ik hoef jullie niets uit te leggen, jullie hadden dat allemaal óók. Was het niet met